رادمان

مــــــــادر ! ای آفتاب روشندل ، که فروزان به شام تار متی ؛ تو به دریای بیکران وجود ، بهترین " در " شاهوار منی ، مونس درد و رنج و محنت و غم ، محرم " ســـــر " و " آشــــــکار " منی ، نیست بیم خزان ؛ بهار مرا ، تا تو آرایش بهار منی ، من صمیمانه دوستدار توام ، تو صمیمانه دوستدار منی ، کیستی ای فرشته ی رحمت ؟ که شب و روز در کنار منی ؟ " نیستی آفریدگار ولی ، به خدا آفریدگار منی " دوستت دارم تا همیشه